Maatschappij, laat je mij vrij?

Soms lijkt het alsof het leven een vaste volgorde heeft. Het is echter aan jou of je ervan wilt afwijken of niet. Voor velen is deze volgorde normaal en accepteren ze (onbewust) hun eigen levensloop.

Volgens de maatschappij:
Geboorte.
School.
Werk.
Kinderen.
Dood.

Vroeger zag ik dit ook als de manier waar het leven zou gaan. Familieleden zeiden altijd: "Goed je best doen hè op school, hard studeren! Dan kan je een goede baan vinden!"

Want dat is de garantie voor succes? Nee. Ik geloof eerder in een plan. Een plan dat je zelf samenstelt om je levensdoelen te behalen. Dit staat (geheel) los van school.
Beter zelfs: Ik wacht nog steeds op de dag dat iemand zegt "SCHOOL IS OVERRATED."

Echter begin ik de afgelopen tijd steeds af te wijken van de volgorde. Ik vraag me af, hebben deze mensen niet het gevoel alsof ze iets missen? Dat ze meer uit het leven kunnen halen?
Uiteindelijk maak je de keuzes zelf. Tijdens mijn stage merkte ik al snel dat een kantoorbaan niks voor mij was. Ik voelde me beperkt in mijn doen en laten. Ik wilde meer en dat wil ik nog steeds.

Succes, mijn eigen ding en de wereld zien. Hier zal ik naar blijven streven. Oké het is waar, je weet nooit wat er intussen kan gebeuren. Maar mijn gevoel zegt dat ik ervoor moet gaan.


Laat jij jezelf vrij?